Tereny zieleni w strukturze miasta pełnią znaczącą rolę. Są elementem spajającym poszczególne części miasta, tworząc zielony system. Zieleń umożliwia prawidłowe funkcjonowanie systemu przyrodniczego, odpowiednio przemyślana i zaprojektowana zapewnia zrównoważony rozwój. Obszary zieleni są również czynnikiem wpływającym na kształtowanie środowiska życia mieszkańców. Niezwykle ważne są ekologiczne i zdrowotne aspekty sadzenia roślin w mieście, takie jak: oczyszczanie powietrza, obniżanie temperatury powietrza oraz nagrzewania się powierzchni, tłumienie hałasu, infiltracja wód opadowych, wpływa na poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego ludzi. Ponadto pełni funkcje społeczne i kulturowe – tereny zieleni są miejscem spotkań, rozrywki i odpoczynku, tym samym zieleń poprawia jakość życia mieszkańców. Dobrze zaplanowana zieleń wpływa na wizerunek miasta, niejednokrotnie stając się wizytówką danego miejsca.
We współczesnej architekturze krajobrazu można wyróżnić dwa wiodące trendy:
1) zieleń jako dopełnienie architektury – w myśl zasady, że architektura i zieleń powinny być spójne i nawzajem się uzupełniać. Projekty charakteryzują się prostą, zgeometryzowaną formą oraz nowoczesnym wzornictwem. Zieleń tworząc uporządkowane układy kompozycyjne jest dopełnieniem dla eleganckiej nawierzchni, nowoczesnych elementów wodnych, designerskich elementów wyposażenia oraz różnorodnego oświetlenia. Obiekty takie powstają zazwyczaj w miejscach reprezentacyjnych, na placach miejskich, w sąsiedztwie obiektów użyteczności publicznej lub biurowców, stając się obiektami charakterystycznymi w tkance miasta.
2) naturalizacja obiektów – zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Projektowanie zieleni w mieście skłania się w kierunku ograniczania formalności obiektów, przywracania fragmentów miasta naturze oraz kształtowaniu zieleni w taki sposób, aby była najbardziej zbliżona do naturalnych ekosystemów występujących na danym obszarze. Racjonalne planowanie dąży do zwiększania udziału terenów zieleni w strukturze miasta, tworzenia sieci powiązań pomiędzy nimi oraz włączania kolejnych terenów w ekologiczny system miasta. Priorytetem staje się ochrona istniejących i odbudowa zdegradowanych siedlisk fauny i flory, a także umożliwienie swobodnej migracji gatunków fauny i flory oraz wymiany puli genowej. W projektowaniu wykorzystywane są głównie rodzime gatunki roślin, następuje także redukcja intensywnie pielęgnowanych powierzchni trawiastych na rzecz trawników ekstensywnych, łąk kwietnych czy rozległych obszarów roślin okrywowych, bylin i krzewinek. Obiekty takie powstają zazwyczaj w korytach rzek i cieków wodnych, na obszarach zapomnianych, nieużytkowanych, zdegradowanych. Zmienia się również zagospodarowanie i bieżące utrzymanie w istniejących parkach czy zieleńcach, zgodnie z zasadą, że obiekt zieleni powinien być w jak największym stopniu samowystarczalny w odniesieniu do zasobów krajobrazowych.
Ponadto w kształtowaniu zieleni w miastach dużą rolę odgrywa zaangażowanie mieszkańców w tworzenie i dbanie o lokalną zieleń. Aktywizacja lokalnej społeczności przejawia się w różnych formach. Zarówno przez udział mieszkańców w procesie projektowania terenów zieleni, w formie warsztatów, konsultacji i dyskusji z urzędnikami i projektantami, jak również poprzez tworzenie miejskich ogrodów społecznych oraz akcje wspólnego zagospodarowywania przestrzeni miejskich.
Obecnie w projektowaniu krajobrazu miasta przeważają działania proekologiczne mające na celu poszanowanie naturalnych zasobów środowiska oraz podnoszenie świadomości społeczeństwa. W projektowaniu panuje tendencja do geometryzacji i upraszczania form, zastosowania materiałów naturalnych lub pochodzących z recyklingu. Kreatywne zagospodarowanie przestrzeni, z poszanowaniem naturalnego krajobrazu i potrzeb użytkowników oraz przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii, pozwala na stworzenie ciekawego miejsca, o unikalnej formie, przyjaznego dla ludzi i środowiska.
Więcej dowiesz się na http://kepkaogrody.pl/
